Δελφίνιον Ιερό, κοντά στο Ολυμπείον, όπου λατρεύονταν ο Δελφίνιος Απόλλων και η Δελφινία Άρτεμις

Δελφίνιον Ιερό:

Τό Δελφίνιον Ιερό, κοντά στο Ολυμπείον, όπου λατρεύονταν ο Δελφίνιος Απόλλων και η Δελφινία Άρτεμις, είναι ένας από τους αρχαιότερους ναούς στην Αθήνα.
Το ιερό βρέθηκε και ταυτοποιήθηκε σε ανασκαφή του 1962.
Θεωρούσαν ιδρυτή του τον Αιγαία. Ο Πλούταρχος αναφέρει, πως σύμφωνα με την παράδοση, ο Αιγαίας κατοικούσε στο χώρο του Δελφινίου και έχυσε εκεί το δηλητήριο, που είχε παρασκευάσει η Μήδεια και το οποίο ετοιμαζόταν να δώσει στο Θησέα, πριν τον αναγνωρίσει. Στην ανατολική πλευρά του ιερού στεκόταν ο Ερμής, που ονομαζόταν "ο επ' Αιγέως Πύλαις".
Κατά τον Παυσανία, η κατασκευή του πρώτου Δελφινίου χρονολογείται την εποχή που ο Θησέας ήλθε για πρώτη φορά στην Αθήνα.
Στο Δελφίνιον, σύμφωνα με τον Πλούταρχο, είχε προσφέρει θυσία ο Θησέας πριν φύγει για την Κρήτη. Σε ανάμνηση αυτής της θυσίας γινόταν η ετήσια γιορτή των Δελφινίων. Επίσης, στο Δελφίνιον, ο Θησέας είχε καθαρθεί επειδή σκότωσε τους Παλλαντίδες. Λόγω αυτών των δεσμών του Θησέα με το Δελφίνιον, το ιερό αυτό θεωρούνταν ένα από τα πιο αξιοσέβαστα ιερά της Αθήνας.

Τα Δελφίνια

Τα Δελφίνια ήταν ετήσια εορτή, αφιερωμένη στον Δελφίνιο Απόλλωνα, τελούνταν την έκτη μέρα του μήνα Μουνυχιώνα. Κατά μία άποψη η έκτη μέρα ήταν αφιερωμένη στην Αρτέμιδα, οπότε γινόταν τα προεόρτια και η έβδομη μέρα στον Απόλλωνα, οπότε γινόταν η κυρίως εορτή.
Η εορτή των Δελφινίων συνδέονταν με την παράδοση της αποστολής επτά κοριτσιών και επτά αγοριών ώς φόρο στο Μίνωα. Κορίτσια (κόραι ιλασσόμεναι), κρατώντας στα χέρια τους κλαδιά ελιάς στεφανωμένα με ταινίες από λευκό μαλλί (ικετηρίες), προσέρχονταν ικέτιδες στο Δελφίνιο, ως ανάμνηση της θυσίας του Θησέα, όταν παίρνοντας μαζί του τους νέους που είχαν κληρωθεί ως θύματα του Μινώταυρου, ανέθεσε για τον εαυτό του και για εκείνους την ικετηρία και αφού έκανε δέηση έπλευσε στην Κρήτη.
Η ημέρα εκείνη από τότε θεωρούνταν κατάλληλη για θαλάσσια ταξίδια, λόγω της επιτυχημένης έκβασης του ταξιδιού του Θησέα.
Δελφίνια τελούνταν την ίδια περίοδο στην Αίγινα και τους Δελφούς, ενδεχομένως και σε άλλες πόλεις, με εξιλαστήριο και καθαρτήριο χαρακτήρα.

Το Δελφίνιο δικαστήριο

Κοντά στο ιερό λειτουργούσε το "επί Δελφινίω δικαστήριον", ένα από τα πέντε δικαστήρια, που δίκαζαν φόνους στην Αθήνα. Η αρμοδιότητά του συνδέεται με την καθαρτική ιδιότητα του Απόλλωνα και ήταν η εκδίκαση και, σε περίπτωση δικαίωσης, ο καθαρμός, εάν ο φόνος ήταν δικαιολογημένος.
Οι δικαστές αυτού του δικαστηρίου συγκεντρώνονταν σε υπαίθριο περιφραγμένο χώρο κοντά στο ιερό του Δελφινίου Απόλλωνα. Οι υποθέσεις όσων ομολογούσαν οτι έκαναν φόνο, αλλά υποστήριζαν οτι σκότωσαν δίκαια, εισάγονταν στο Δελφίνιο δικαστήριο από τον άρχοντα βασιλέα, που είχε και την προεδρία του δικαστηρίου, μετά από τρίμηνη προανάκριση.
Αν στη δίκη αποδεικνύονταν οτι οι ισχυρισμοί του κατηγορούμενου ήταν αβάσιμοι, τότε επιβαλλόταν σ'αυτόν η ποινή που επιβαλλόταν σε όσους καταδικάζονταν για φόνο "εκ προνοίας" δηλαδή εκ προμελέτης, που συνήθως ήταν ο θάνατος.
Σ'αυτό το δικαστήριο, σύμφωνα με την παράδοση είχε δικαστεί και ο Θησέας, όταν σκότωσε τον Πάλλαντα και τους γιούς του, σύμφωνα με άλλη παράδοση, όταν είχε σκοτώσει τους ληστές Σκίρωνα και τον Σίνη και είχε αθωωθεί γιατί κρίθηκε, οτι "συν τω δικαίω" έκανε τον φόνο.
Όταν ο βασιλιάς προκήρυσσε την προανάκριση, ο κατηγορούμενος απαγορευόταν να εμφανίζεται στην αγορά και στη διάρκεια της διεξαγωγής της δίκης του, απολογούνταν μπαίνοντας στο ναό του Δελφινίου Απόλλωνα.
Στο "επί Δελφινίω" δικαστήριο ορκίζονταν επίσημα και οι Αθηναίοι "διαιτηταί", πριν αναλάβουν καθήκοντα διαιτησίας.
Τη λειτουργία του Δελφινίου δικαστηρίου περιγράφει ο Αριστοτέλης στην Αθηναίων Πολιτεία.